Αφιερωμένο στη μαμά μου & στη μαμά της που τα έφτιαχναν τόσο συχνά.
Ξεχάστε τα τηγανόψωμα της ταβέρνας. Το δικό σας θα έχει τη γεύση & την αγνότητα των υλικών που θα διαλέξετε εσείς. Αν θέλετε φτιάξτε δικό σας ζυμάρι (με συνταγή ψωμιού). Η εύκολη λύση είναι να πάτε στο φούρνο της γειτονιάς σας στις 7πμ και να πάρετε ένα κιλό ζυμάρι. Το απλώνετε στον πάγκο της κουζίνας σας και ξεκινάτε.
Συγκεντρώστε τα υλικά γέμισης. Θρυμματίστε φέτα σε ένα μπωλ. Κόψτε ροδέλες μερικά φρέσκα κρεμμύδια μαζί με ανιθο. Βάλτε αντικολλητικό τηγάνι σε μέτρια φωτιά με λάδι να καλύπτει τον πάτο. Πάρτε ένα πιάτο φαγητού, λαδώστε το λίγο. Αυτό θα είναι ο χώρος εργασίας σας και το μέτρο σας για να κάνετε ίδιου μεγέθους πιτάκια.
Πάρτε ένα κομμάτι ζύμης να χωρά στην παλάμη σας, απλώστε το λίγο με τα χέρια σας, ακουμπήστε το στο πιάτο και ανοίξτε λίγο ακόμα (να μην τρυπήσει). Βάλτε τα υλικά γέμισης (λίγη φέτα, κρεμμυδάκι, άνιθο), κλείστε σαν πουγκί και πλατύνετε το πιτάκι σας να φτάσει στα όρια του πιάτου. Γυρίστε το από την άλλη πλευρά. Με το δάχτυλό σας κάντε 3-4 τρυπούλες εδώ και εκεί για να μπει το λάδι και να ψηθεί καλύτερα. Με ένα πηρούνι τσιμπίστε το εδώ και εκεί, βοηθάει το φούσκωμα. Τώρα είναι έτοιμο για το τηγάνι.
Βάλτε το προσεκτικά στο τηγάνι, με την τσιμπιμένη πλευρά προς το λάδι. Αμέσως τσιμπίστε και την πάνω πλευρά. Όταν ψηθεί από την μιά πλευρά, γυρίστε το από την άλλη. Είναι καλά ψημένο όταν έχει αποκτήσει μια λαχταριστή χρυσαφένια κρούστα, με φουσκαλίστες γύρω γύρω στη μεσούλα του, όταν το κρεμμυδάκι έχει μελώσει & η φέτα είναι σαν κρέμα και τέλος όταν όταν το ανοίξεις στα δυο με τα χέρια σου να έχει ψηθεί καλά και να μην είναι ζυμάρι.
Το σωστό ψήσιμο είναι όλη η τέχνη στο τηγανόψωμο. Θέλει μέτρια φωτιά και πάντα λάδι να καλύπτει τον πάτο του τηγανιού.
Πρόλαβα να τα σερβίρω για πρωϊνό στα παιδιά. Ο γιός μου πήρε ένα μόνο με τυρί & το έφαγε με μέλι. Η κόρη μου πήρε ένα με απόλα και το έφαγε με μαύρες ελιές. Έφυγαν χαρούμενα και ζωηρά για το σχολείο.
Τα υπόλοιπα τα φάγαμε για μεσημεριανό. Καταψύχονται πολύ καλά.
Πηγή http://tastefull.wordpress.com
Ξεχάστε τα τηγανόψωμα της ταβέρνας. Το δικό σας θα έχει τη γεύση & την αγνότητα των υλικών που θα διαλέξετε εσείς. Αν θέλετε φτιάξτε δικό σας ζυμάρι (με συνταγή ψωμιού). Η εύκολη λύση είναι να πάτε στο φούρνο της γειτονιάς σας στις 7πμ και να πάρετε ένα κιλό ζυμάρι. Το απλώνετε στον πάγκο της κουζίνας σας και ξεκινάτε.
Συγκεντρώστε τα υλικά γέμισης. Θρυμματίστε φέτα σε ένα μπωλ. Κόψτε ροδέλες μερικά φρέσκα κρεμμύδια μαζί με ανιθο. Βάλτε αντικολλητικό τηγάνι σε μέτρια φωτιά με λάδι να καλύπτει τον πάτο. Πάρτε ένα πιάτο φαγητού, λαδώστε το λίγο. Αυτό θα είναι ο χώρος εργασίας σας και το μέτρο σας για να κάνετε ίδιου μεγέθους πιτάκια.
Πάρτε ένα κομμάτι ζύμης να χωρά στην παλάμη σας, απλώστε το λίγο με τα χέρια σας, ακουμπήστε το στο πιάτο και ανοίξτε λίγο ακόμα (να μην τρυπήσει). Βάλτε τα υλικά γέμισης (λίγη φέτα, κρεμμυδάκι, άνιθο), κλείστε σαν πουγκί και πλατύνετε το πιτάκι σας να φτάσει στα όρια του πιάτου. Γυρίστε το από την άλλη πλευρά. Με το δάχτυλό σας κάντε 3-4 τρυπούλες εδώ και εκεί για να μπει το λάδι και να ψηθεί καλύτερα. Με ένα πηρούνι τσιμπίστε το εδώ και εκεί, βοηθάει το φούσκωμα. Τώρα είναι έτοιμο για το τηγάνι.
Βάλτε το προσεκτικά στο τηγάνι, με την τσιμπιμένη πλευρά προς το λάδι. Αμέσως τσιμπίστε και την πάνω πλευρά. Όταν ψηθεί από την μιά πλευρά, γυρίστε το από την άλλη. Είναι καλά ψημένο όταν έχει αποκτήσει μια λαχταριστή χρυσαφένια κρούστα, με φουσκαλίστες γύρω γύρω στη μεσούλα του, όταν το κρεμμυδάκι έχει μελώσει & η φέτα είναι σαν κρέμα και τέλος όταν όταν το ανοίξεις στα δυο με τα χέρια σου να έχει ψηθεί καλά και να μην είναι ζυμάρι.
Το σωστό ψήσιμο είναι όλη η τέχνη στο τηγανόψωμο. Θέλει μέτρια φωτιά και πάντα λάδι να καλύπτει τον πάτο του τηγανιού.
Πρόλαβα να τα σερβίρω για πρωϊνό στα παιδιά. Ο γιός μου πήρε ένα μόνο με τυρί & το έφαγε με μέλι. Η κόρη μου πήρε ένα με απόλα και το έφαγε με μαύρες ελιές. Έφυγαν χαρούμενα και ζωηρά για το σχολείο.
Τα υπόλοιπα τα φάγαμε για μεσημεριανό. Καταψύχονται πολύ καλά.
Πηγή http://tastefull.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου