Το λάδι κι η αλήθεια πάντα βγαίνουν από πάνω.

14 Δεκ 2012

Χριστουγεννιάτικη Προσφορά




Η προσφορά μας ισχύει μέχρι 31/12/2012

Για περιοχές εκτός Δυτικής Μακεδονίας, μπορούμε να σας στείλουμε τα προιόντα μας μέσω μεταφορικής

30 Νοε 2012

Φτιάξτε σπιτικές πράσινες ελιές (Μανάκι ή αγουρομάνακο)

Για την συνταγή αυτή, πρέπει οι πράσινες ελιές μας να είναι από μανάκι (ποικιλία ελιάς) και όχι ελιές άγγουρες πριν μαυρίσουν. Διατηρούνται όλο το χρόνο, ακόμη και 2 χρόνια αρκεί να τις πετύχετε στο αλάτι και να μη βάλετε λιγότερο.
  
Υλικά:
-1 κιλό ελιές πράσινες
-1 κιλό αλάτι χοντρό
-1 κιλό νερό

Εκτέλεση:
-Παίρνουμε 1 κιλό ελιές πράσινες μανάκι και όχι ελιές άγγουρες, έχει μεγάλη σημασία αυτό.
-Τις πλένουμε καλά τις βάζουμε σε πλαστικό μπουκάλι και ανακατεύουμε το νερό με το αλάτι μέχρι να λιώσει το αλάτι.
-Ρίχνουμε το νερό μεσα στις ελιές, αν δε πάρει όλο το νερό που έχουμε φτιάξει ρίχνουμε μέσα στο μπουκάλι 2 κουταλάκια γλυκού αλάτι και το ανακατεύουμε να λιώσει. Το κάθε μπουκάλι να υπολογίσουμε 1,5 λίτρο να χωράει νερό και ρίχνουμε 2 κουταλάκια. Αν χωράει περισσότερο νερό ρίχνουμε περισσότερο αλάτι.
-Το κλείνουμε με το καπάκι και τις αφήνουμε να γίνουν, περίπου μετά από 2 μήνες, για να μην είναι πικρές. Δεν τις ανοίγουμε καθόλου για να δοκιμάσουμε.
-Μετά από 2 μήνες όταν θα τις ανοίξουμε, τρυπάμε το μπουκάλι με ένα μαχαίρι στο πάνω μέρος με προσοχή να μη μας χυθεί η άρμη. Ρίχνουμε τις ελιές μαζί με την άρμη σε ενα μπολάκι ή όπου αλλού θέλουμε αρκεί να κλείνει με καπάκι. Δε χύνουμε ποτέ την άρμη. Αν για κάποιον είναι αρμυρές, πριν τις φάει θα τις ξεπλύνει πολύ καλά με νερό.

 Λίγα μυστικά ακόμα
Δε ανοίγουμε ποτέ το καπάκι, γιατί η άρμη θα πεταχτεί με πίεση και  θα την χάσουμε. Δεν αλάζουμε το νερό, ούτε τις βγάζουμε από την άρμη όσο θα τις έχουμε, γιατί θα χαλάσουν.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Πηγή http://www.fytokomia.gr

19 Οκτ 2012

Μπριος γεμιστό ... με ελαιόλαδο!

Τα μπριός είναι μια λαχταριστή λιχουδιά ειδικά για το πρωϊνό, κι αν τύχει να είναι και ελαφρώς ζεστούτσικα είναι  σκέτο όνειρο!
Τα μπριος για να φτιαχτούν απαιτούν, οπωσδήποτε αυγά και βούτυρο. Αλλά κάπως πρέπει να καταφέρουμε να τα κάνουμε λίγο πιο υγιεινά και ίσως και πιο μεσογειακά.
Έτσι λοιπόν έκανα την σκέψη να κάνω τη ζύμη μου αποκλειστικά με ελαιόλαδο.
Και τελικά οι αναλογίες που έβαλα μου έδωσαν πραγματικά ωραίο και ελαφρύ στη γεύση αποτέλεσμα, χωρίς να φαίνεται καθόλου το λάδι στη γεύση, ενώ η σκέψη για «γέμισμα» τους ήταν καθοριστική του αποτελέσματος!  


Υλικά για 2 στρογγυλά ταψάκια 23 εκατ.
Για τη ζύμη:
700 γραμ. αλεύρι λευκό για όλες τις χρήσεις,
350 γραμ. νερό,
100 γραμ. ελαιόλαδο,
2 μέτρια αυγά,
½ κούπα ζάχαρη,
½ κοφτό κουταλάκι αλάτι,
2 κουταλάκια γεμάτα τριμμένη κανέλα,
½  κοφτό κουταλάκι κρυσταλλική βανίλια,
1/3 κοφτό κουταλάκι τριμμένο γαρύφαλλο,
1 και ½ φακελάκι ξηρή μαγιά.
Όλα τα πιο πάνω υλικά μπήκαν με αυτήν ακριβώς τη σειρά στον αρτο-παρασκευαστή μου.
Η χαρά του ζυμώματος σε αυτή τη περίπτωση πάει …αλλά την προτιμούν τα κουρασμένα χέρια
μου :-)
Όταν η ζύμη μου ήταν έτοιμη την έβγαλα από το μηχάνημα και τη χώρισα σε δύο ίσα μέρη.  Έστρωσα αντικολλητικό χαρτί πάνω στο πάγκο εργασίας του οποίου και λάδωσα ελαφρώς την επιφάνεια. Με την βοήθεια μικρού ρολού άνοιξα το κάθε κομμάτι σε φύλλο όπου μετά έστρωσα τη γέμισή μου.


Για τη γέμιση:
1 κούπα καρύδια σε χοντρά κομμάτια
1 κούπα γλυκό σταφύλι χωρίς το σιρόπι του.
Η γέμιση από γλυκό σταφύλι, μόνον όμως τις ρόγες του σταφυλιού, αφού το στράγγιξα από το σιρόπι του καθώς και αρκετό καρύδι σε χοντρά κομμάτια, μου ήρθε καθώς έπεσε το μάτι μου πάνω στο βάζο του γλυκού!
Κάθε κομμάτι ζύμης αφού το στόλισα με τα πιο πάνω υλικά το χώρισα σε τρία μέρη και κάθε μέρος έγινε ένα στριφτό μπαστουνάκι και πήρε τη θέση του μέσα στο ταψί για να δημιουργήσω ένα στριφτάρι, όπως κάνουμε με τις  αλμυρές πίτες.
Μπήκαν στον ελαφρώς ζεστό φούρνο και έμεινα εκεί για 45 λεπτά μέχρι να πραγματοποιηθεί το δεύτερο φούσκωμα.
Στη συνέχεια ψήθηκαν στους 180 βαθμούς με αέρα μέχρι που ρόδισε η επιφάνειά τους.
Τα άφησα να κρυώσουν και έκανα σχέδια στην επιφάνεια με λιωμένη μαστίχα υποβρύχιο για τον στολισμό τους.
Εξαιρετικά αφράτα και μυρωδάτα. Χωρίς να είναι πολύ γλυκά και με γεύση που κρατά μέχρι και την τελευταία μπουκιά. Κάθε μπουκιά και έκπληξη καθώς συναντάς το σταφυλάκι ή το καρυδάκι στο δόντι  :-)) και μέσα σε πλαστική σακούλα τροφίμων κρατά μέχρι και μια εβδομάδα.
Έρχεται λοιπόν Σαββατοκύριακο, οπότε είναι μια καλή πρόταση για το πρωϊνό της Κυριακής σας, εάν έχετε την διάθεση να το δοκιμάσετε.

Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι.

27 Σεπ 2012

Αρωματικό ελαιόλαδο βασιλικού


Ένας πιο εύκολος και απλός τρόπος να αρωματίσετε το ελαιόλαδο σας, αλλά και να "κλείσετε" το άρωμα του βασιλικού σε ένα μπουκάλι!

Ποσότητα: 250 ml
Προετοιμασία: 30 λεπτά
Μαγείρεμα: 15 λεπτά
Έτοιμο: 45 λεπτά

Υλικά: 250 ml ελαιόλαδο και 2 φλυτζάνια φύλλα βασιλικού

Βήμα προς βήμα

1. Σε καυτό νερό ζεματάμε τα φύλλα του βασιλικού για 2 λεπτά. Ξεπλένουμε με κρύο νερό και τα ξεπλένουμε όσο καλύτερα μπορούμε, χρησιμοποιώντας απορροφητικό χαρτί


2. Στο μπλέντερ, πολτοποιούμε τα φύλλα του βασιλικού μαζί με το ελαιόλαδο


3. Μεταφέρουμε το μείγμα σε μια κατσαρόλα και την τοποθετούμε σε χαμηλή φωτιά. Σιγοβράζουμε για περίπου 15 λεπτά.


4. Αφήνουμε το μείγμα να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου. Περνάμε το μείγμα αρχικά μέσα απο σίτα για να διαχωρίσουμε τα φύλλα απο το ελαιόλαδο


5. Βάζουμε το ελαιόλαδο, το σκεπάζουμε με μεμβράνη στο ψυγείο για 2-3 ώρες. Στην συνέχεια περνάμε το ελαιόλαδο 2-3 φορές απο ένα κομμάτι ύφασμα, ώστε να πάρουμε πεντακάθαρο ελαιόλαδο


6. Αποθηκεύουμε το ελαιόλαδο σε ένα αποστειρωμένο μπουκάλι ή βάζο. Το υπέροχο αρωματικό ελαιόλαδο χρησιμοποιήστε το σε σαλάτες, ψητά, ψάρια, λαχανικά, πίτες,πίτσες, μπρουσκέτες, σούπες ή για να φτιάξετε μαγιονέζα


Μυστικά συνταγής:

Χρησιμοποιήστε ελαφρύ, ανοιχτόχρωμο και απαλό ελαιόλαδο, ώστε να πάρετε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα

Αν θέλετε μπορείτε να προσθέσετε και τα κοτσάνια απο το βασιλικό

Πηγή  http://www.funkycook.gr




4 Σεπ 2012

NYT: Η Ελλάδα μπορεί να σωθεί με ελαιόλαδο και φέτα!

"Πάνε χρόνια που έχει να ακουστεί κάτι θετικό για την Ελλάδα, αλλά η χώρα που κάποτε υπήρξε μια από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες έχει δύο βασικούς άσσους στο μανίκι της. Τη φέτα. και το ελαιόλαδο". Με αυτά τα λόγια προσεγγίζει την κατάσταση στην ελληνική οικονομία και τις δυνατότητας της χώρας μας να εμπορευθεί δύο από τα βασικότερα προϊόντα της η αμερικανικής εφημερίδα «New York Times»

Σύμφωνα με το δημοσίευμα η Ελλάδα έχει το αποκλειστικό προνόμιο από την Ευρωπαϊκή Ένωση να παράγει τυρί φέτα και επίσης διαθέτει τις καλύτερες λαδοελιές παγκοσμίως. Πάρα ταύτα η χώρα μας κατέχει μόνο το 28% στην παγκόσμια αγορά λευκών τυριών και μόλις το 4% στην παγκόσμια αγορά ελαιόλαδου. 

Η αμερικανική εφημερίδα αναφέρεται στην ζημιά που κάνουν στο ελληνικό εμπόριο οι συχνότατες απεργίες και το κλείσιμο των λιμένων από συνδικαλιστές καθώς και στην  αποδιοργάνωση των αγροτικών επιχειρήσεων της χώρας.

"Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πως η Ελλάδα που κατάφερε να ξεπεράσει σε ρυθμό ανάπτυξης τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες για 60 συνεχή χρόνια να βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση. Η Ελλάδα κατάφερε να μετατρέψει κατεστραμμένες αγροτικές περιοχές σε σύγχρονες μονάδες. Να επενδύσει στη βιομηχανία του τσιμέντου και του βωξίτη. Να έχει τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο, με κανένα άλλο κράτος – εκτός της Ιαπωνίας – να μην μπορεί να τη συναγωνιστεί.» υπογραμμίζει η εφημερίδα και συνεχίζει  «Ωστόσο η Ελλάδα μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως η δεύτερη πιο φτωχή χώρα της Δυτικής Ευρώπης, ως συνέπεια ανίκανων κυβερνήσεων και φυσικά της καταστροφικής για την οικονομία της χώρα 7χρονης δικτατορίας».

Η εφημερίδα επικαλείται μάλιστα πρόσφατη έκθεση της εταιρείας συμβούλων McKinsey που εκτιμά ότι, η Ελλάδα πρέπει να επενδύσει σε πράγματα που γνωρίζει καλά για να αντιστρέψει το κλίμα. Η βιομηχανία ελιάς και φέτας μπορεί να αυξήσει σημαντικά τα κέρδη της, το ίδιο και ο τουρισμός, ενώ ιδιαίτερη έμφαση δίνεται και στα μεγάλα αποθέματα βωξίτη που έχει η Ελλάδα. 

Πηγή  http://www.protothema.gr

26 Ιουλ 2012

Φτιάχνω λάδι από ελιές

Γνωρίζοντας την διαδικασία εξαγωγής λαδιού στα ελαιοτριβεία, μου είχε μπει μια ιδέα να βρω πως φτιαχνότανε το ελαιόλαδο παλιά χωρίς μηχανήματα.
Η διαδικασία παραγωγής ελαιόλαδου από ελιές είναι σίγουρα από τις πιο παλιές τεχνικές που γνώριζε ο άνθρωπος μέσα στην ιστορία.
Πως λοιπόν έφτιαχναν οι άνθρωποι το λάδι στο σπίτι τους πριν υπάρξουν τα ελαιοτριβεία και τα μηχανικά μέσα που απλοποιούν την διαδικασία;
Ρώτησα λοιπόν κάποιους μεγαλύτερους από χωριά και ταυτόχρονα κάποιους μετανάστες που δουλεύουν στα χωριά, πιστεύοντας ότι λόγω των διαφορετικών συνθηκών διαβίωσης παλιότερα θα γνώριζαν, και είχα δίκιο.


Η διαδικασία στα παλιά ελαιοτριβεία

 Τα παλιά χρόνια οι ελιές μεταφέρονταν στο ελαιοτριβείο με ζώα και αποθηκεύονταν σε ένα μικρό δωμάτιο. Στην συνέχεια οι ελιές ρίχνονταν στο αλώνι, ένα μεγάλο κυκλικό μέρος, στο οποίο δύο περιστρεφόμενες πέτρες πολτοποιούσαν τις ελιές. Στο ελαιοτριβείο οι πέτρες περιστρέφονταν χειροκίνητα ή με τη βοήθεια κάποιου ζώου και αργότερα μηχανικά.


 Όταν τελείωνε η πολτοποίηση, το μίγμα, έπεφτε από το αλώνι σε μια στέρνα από μια μικρή έξοδο. Το πρώτο μπουκάλι λάδι το έπιαναν από την επιφάνεια του πολτού των ελιών και ονομαζότανε δάκρυ, το φυλούσαν δε για ιατρικό. Με κουβάδες ο πολτός μεταφερόταν σε μεγάλα τρίχινα τσουβάλια ή σε πανιά (μποξάδες) που στοιβάζονταν το ένα πάνω στο άλλο στο πιεστήριο.

Στο πάνω μέρος του πιεστηρίου τοποθετούσαν μια χοντρή λαμαρίνα για να στερεώνονται και με τις μανιβέλες, ασκούσανε πίεση για να στύψουν το πολτό, ενώ ταυτόχρονα κάποιος άλλος έριχνε από πάνω ζεστό νερό. Ο χυμός της ελιάς έπεφτε σε γούρνα, όπου στο κάτω μέρος έμενε το νερό και στην επιφάνεια το λάδι. Ο διαχωρισμός γινόταν με το χέρι, με την βοήθεια μιας κουτάλας.
Στα σύγχρονα ελαιοτριβεία ο διαχωρισμός δεν γίνεται με πίεση αλλά με φυγόκεντρηση για πιο μεγάλη ταχύτητα και καθαρότητα, το ίδιο και οι άλλες διαδικασίες πλέον γίνονται μηχανικά.



Η διαδικασία πείραμα στο σπίτι! 
 Με την διαδικασία ασχολούνταν δύο άτομα. Τα περισσότερα τσουβάλια που έφτιαχναν λάδι σε μια ημέρα ήταν 4-5 λόγο έλλειψης μηχανικών μέσων. Πρώτα μετέφεραν τα τσουβάλια τους στο χώρο εργασίας τους. Αν οι ελιές δεν ήταν ακόμα όλες γινομένες τις πολτοποιούσαν σε δύο πλάκες από λείες πέτρες στο λεγόμενο ντριβάλι. Άναβαν φωτιά και ζέσταιναν νερό, σε ένα μεγάλο καζάνι που να χωράει ένα τσουβάλι.
 Έριχναν το τσουβάλι μέσα στο καζάνι για να ζεσταθούν οι ελιές και μετά το τοποθετούσαν σε μια αυτοσχέδια γούρνα τον κορίτο, που μπορεί να ήταν από ένα κοίλωμα ενός μεγάλου κορμού δέντρου η οποία είχε και μία τρύπα στο κάτω μέρος της, για να μεταφέρει το χυμό της ελιάς εκεί που θα αποθηκευόταν. 
Στην συνέχεια πατούσαν την ελιές μέσα στα τσουβάλι στη γούρνα για αρκετή ώρα, για να λειώσουν εντελώς και να γίνουν ένας πολτός, για αυτό οι ελιές έπρεπε να είναι τελείως γινωμένες. Στο πάτημα από πάνω κάποιος έριχνε μπόλικο ζεστό νερό ανά διαστήματα γύρω στις 4 φορές τη φορά στο τσουβάλι. Τα τσουβάλια που χρησιμοποιούσαν ήταν από λινάτσα σαν δίχτυ και δεν σκίζονταν.
Την επόμενη μέρα μάζευαν με μια κουτάλα από την επιφάνεια του δοχείου τους το λάδι που επίπλεε και το φίλτραραν από μια τσαντίλα. 
Η διαδικασία που ακολούθησα εγώ είναι σχεδόν η ίδια με την διαφορά ότι η ελιές δεν πατηθήκαν σε γούρνα αλλά σε ένα πιεστήριο για δικιά μας ευκολία.



Πηγή  http://www.ftiaxno.gr

4 Ιουλ 2012

Προσφορά καλοκαίρι 2012

Επειδή η οικονομική κατάσταση σε κάθε ελληνικό σπίτι σταθερά χειροτερεύει, σκεφτήκαμε να βοηθήσουμε όσο μπορούμε με τον τρόπο μας.

Η παρακάτω προσφορά θα ισχύει για τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο για οποιοδήποτε φίλο ή φίλη θελήσει να προμηθευτεί τουλάχιστον 15 λίτρα απο το ελαιόλαδο μας.

Η προσφορά για τους νομούς Φλώρινας, Κοζάνης, Καστορίας και Γρεβενών ισχύει χωρίς χρέωση μεταφορικών.

Για την υπόλοιπη Ελλάδα ισχύει επιπλέον χρέωση, ανάλογη με τα μεταφορικά


27 Ιουν 2012

Πιστεύετε ότι το τυποποιημένο ελαιόλαδο εμπορίου περιέχει φυσικό ελαιόλαδο, κατευθείαν απο την ελιά, χωρίς καμία επεξεργασία; H Απάντηση....


Την προηγούμενη εβδομάδα, είχα αναρτήσει αυτήν την ερώτηση στη σελίδα μου. Ήθελα να διαπιστώσω τι ακριβώς πίστευαν οι καταναλωτές για την ποιότητα του τυποποιημένου ελαιόλαδου.

Αν και οι απαντήσεις ήταν πολύ λιγότερες απο ό,τι περίμενα,  μερικά συμπεράσματα μπορούν να βγουν. Περίπου το 70% των φίλων μας ψήφισε ότι μόνο το παρθένο ελαιόλαδο εμπορίου είναι φυσικό προιόν και άρα χωρίς καμιά επεξεργασία.

Δυστυχώς για εσάς, η απάντηση είναι διαφορετική. Κάθε  τυποποιημένο ελαιόλαδο εμπορίου, έχει υποστεί κάποιου είδους επεξεργασία. Με άλλα λόγια, κάνενα τυποποιημένο ελαιόλαδο δεν είναι φυσικό ελαιόλαδο, αυτό δηλαδή που βγαίνει από το ελαιοτριβείο. Και σε αυτό είμαι κατηγορηματικός.

Γιατί; Γιατί πολύ απλά είναι ελαιόλαδο που απευθύνεται σε μια ευρεία γκάμα καταναλωτών. Πρέπει λοιπόν να έχει ισορροπημένη γεύση, ισορροπημένη εμφάνιση και το κυριότερο να έχει χαμηλό κόστος, για να υπάρχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους....

Ας πάμε λοιπόν σε μερικές ερωτήσεις
  1. Είναι το τυποποιημένο ελαιόλαδο, φρέσκο ελαιόλαδο; Όχι, γιατί βάση νόμου η τυποποίηση έχει ημερομηνία λήξης 18 μήνες. (Την επόμενη φορά προσέξτε την ανάλογη στάμπα). Πράγμα που σημαίνει ότι το ελαιόλαδο που αγοράζετε είναι στην καλύτερη περίπτωση, περσινό (άρα και πιο φθηνό) ελαιόλαδο
  2. Γιατί το τυποποιημένο ελαιόλαδο έχει απαλή γεύση με απαλό άρωμα; Γιατί πριν τυποποιηθεί φιλτράρεται τουλάχιστον μία φορά, έως και δύο, για να φαίνεται "καθαρό". Έτσι όμως χάνει πολλά απο τα συστατικά του.
  3. Μπορεί να υπάρξει νοθεία στο τυποποιημένο ελαιόλαδο;  Φυσικά. Χρησιμοποιείται ραφινέ ελαιόλαδο που είναι βιομηχανικά επεξεργασμένο ελαιόλαδο, χωρίς γεύση ή άρωμα το οποίο μειώνει κατά πολύ το κόστος παραγωγής της τυποποίησης
  4. Στην καλύτερη περίπτωση, τι μπορώ να περιμένω απο ένα τυποποιημένο ελαιόλαδο; Στην καλύτερη περίπτωση ένα τυποποιημένο ελαιόλαδο, μπορεί να μην είναι νοθευμένο, μπορεί να μην είναι προηγούμενης χρονιάς, αλλά σίγουρα θα έχει υποστεί κάποιο φιλτράρισμα για να παραχθεί σε μεγάλες ποσότητες. 
 Όταν λοιπόν την επόμενη φορά επισκεφθείτε ένα σούπερμαρκετ και αγοράσετε τυποποιημένο ελαιόλαδο, ανεξάρτητα αν αγοράσετε έξτρα παρθένο ή απλά παρθένο, θυμηθείτε ότι σε καμία περίπτωση δεν αγοράζετε φυσικό ελαιόλαδο.

16 Ιουν 2012

Το Μάζεμα της Ελιάς


Το μάζεμα της ελιάς ήταν πάντα οικογενειακή υπόθεση. Ο πατέρας μου μας ξυπνούσε μετά το χάραμα. Εγώ και τα 2 μικρότερα αδέρφια μου, τρώγαμε βιαστικά πρωινό, φορτώναμε τα χτένια, τα πανιά, τα ξύλινα σκαμπό και τις σκάλες και ξεκινούσαμε για το κτήμα.

 Με τις πρώτες ηλιαχτίδες, ήμασταν κάτω από τις ελιές να στρώνουμε τα πανιά. Μετά στήναμε τα σκαμπό, τις σκάλες και ξεκινούσαμε.
Πρώτα πιάναμε τα χαμηλά κλαδιά, γεμάτα από παραφορτωμένες ελιές. Με τα χτένια, ρίχναμε τις ελιές πάνω στα πανιά. Μετά σειρά είχαν τα ψηλότερα σημεία του δέντρου, όπου τα φτάναμε ανεβασμένοι πάνω στα σκαμπό. Μερικές φορές από τη βιασύνη μας χάναμε την ισορροπία και πέφταμε. Γέλια και πειράγματα….
Μόνο ο πατέρας μας ανέβαινε στη σκάλα για να πιάσει τα ψηλότερα κλαδιά της ελιάς. Όταν τελειώναμε το δέντρο, μετακινούσαμε τα πανιά στο επόμενο και η διαδικασία ξεκινούσε πάλι από την αρχή.
Μετά από 2 ή 3 δέντρα, ανάλογα το πόσο βαριά ήταν τα πανιά, σταματούσαμε για να φορτώσουμε τις ελιές σε τσουβάλια. Οι γυναίκες, η μητέρα μου και η γιαγιά μου, έπεφταν στα γόνατα και καθάριζαν τα περισσότερα φύλλα, πριν μαζέψουμε τις ελιές σε τσουβάλια. 
 
Εμείς θέλαμε να πάμε στο επόμενο δέντρο, αλλά ο πατέρας μας μας έβαζε κι εμάς στα γόνατα για να τελειώνουμε πιο γρήγορα. Τα πειράγματα και οι ιστορίες έδιναν και έπαιρναν και κάπως έτσι περνούσε η μέρα μας
Το απόγευμα, κατεβάζαμε τα τσουβάλια με τις ελιές μας στο λιτρίβι και επιστρέφαμε στο σπίτι κουρασμένοι. 
Την επόμενη μέρα πηγαίναμε για να δούμε το πρωτόλαδο μας να βγαίνει αχνιστό και παχύρευστο από τα πιεστήρια. Ο πατέρας μας καψάλιζε ζυμωτό ψωμί στη σχάρα, το βουτούσε στο ζεστό λάδι, του έβαζε λίγη ρίγανη και μας τάιζε. Ήταν το νοστιμότερο ψωμί του κόσμου εκείνο το ψωμί!

Ωραίες εποχές, που ποτέ δεν θα ξανάρθουν…

9 Ιουν 2012

Κάνοντας πράγματα, όπως τον παλιό καιρό.

Οι περισσότεροι από εσάς δεν θα έχετε δεί κάτι σαν κι αυτό που φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία. Είναι ένας μύλος/ελαιοτριβείο, για το άλεσμα του ελαιόκαρπου όπως γινόταν παλιά. Ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου το ανακάλυψε κάπου στην περιοχή, και η αγάπη του για τα παλιά πράγματα το ξανάστησε σε μια άκρη του κήπου. 
 
Εγώ έχω δεί μερικά σαν κι αυτό στην Κρήτη, αλλά μόνο ένα και μόνο μια φορά να δουλεύει μ' αυτόν τον τρόπο πριν καμμιά πενηνταριά χρόνια.  Για χάριν των φιλοξενουμένων στο ξενοδοχείο, αυτό το "εργοστάσιο" ξαναδούλεψε, όταν ήμουν εκεί και για χάριν σας, τράβηξα φωτογραφίες από όλη την διαδικασία.
 Από πάνω βλέπετε την πρέσσα όπου παράγεται το λάδι, μετά το άλεσμα του ελαιόκαρπου. 
Και αυτή είναι η όμορφη μηχανή που κινεί την εγκατάσταση. Κυριολεκτικά ενός ίππου.
 Ο πολύτιμος ελαιόκαρπος συλλέγεται από τα δένδρα....
 ...και τοποθετείται κάτω από τις μυλόπετρες....
 ... η μηχανή συνδέεται με το σύστημα...
 ... μπορεί η μηχανή να κομπιάζει και να ζορίζεται στην αρχή, αλλά ύστερα από μερικές στροφές ζεσταίνεται και λειτουργεί πιο ομαλά...
 ...και οι ελιές αρχίζουν ν' αλέθονται και να γίνονται πολτός...
 ...μέχρι που ο πολτός μοιάζει με κάτι σαν κι αυτό και  το λάδι αρχίζει να διακρίνεται..
 ...ο πολτός μπαίνει στο πιεστήριο...
 ... όπου τα υγρά αποχωρίζονται από τα στερεά κατάλοιπα με στίψιμο...
 .. και τώρα βλέπετε το αγνό χρυσό χρώμα του φρέσκου παρθένου ελαιόλαδου που τρέχει σ' ένα ξύλινο δοχείο, όπου τα βαρύτερα υγρά θα κατασταλλάξουν στον πάτο και από πάνω θα μαζευτεί το αγνό λάδι.
 
Πηγή  http://naturedigital.blogspot.gr